Σάββατο 8 Μαρτίου 2008

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.
Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά.
Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου.
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου! Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο Chat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια!
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

11 σχόλια:

Θεοδόσης Κατσαρός είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Θεοδόσης Κατσαρός είπε...

...Kαι μονίμως με τα γόνατα γδαρμένα... τι μας θύμισες τώρα...να ξαναγινόμασταν πάλι πιτσιρίκοι με κοντοπαντέλονο μπάλα και τσιλίκι κ ας μην είχε πενηντάευρο καθόλου χαρτζιλίκι...
Γειά σου Παντελή και καλή Σαρακοστή.

markos aliprantis είπε...

Εχεις απόλυτο δίκιο σ΄αυτά που γράφεις αλλά μια και είμαι πιό παλιός(μεγάλος)μήπως βάλαμε το χεράκι μας και εμείς σ΄αυτό;Ο Δημήτρης μου γεννήθηκε το 1981 και εγώ σαν χαζομπαμπάς μόλις πήγε τετάρτη δημοτικού του πήρα τον πρώτο υπολογιστή εναν Amstrad 618.Θυμάμαι ήταν Χριστούγεννα και δεν έφτασε το δώρο για να τον αγοράσω.Δεν σου βάζω τα άλλα παιχνίδια(τρενάκια, τηλ/να αεροπλανάκια κλπ).Νομίζω ότι τελικά το χέρι μας το βάλαμε χωρίς να ξέρουμε τι επιπτώσεις θα έχει στα παιδιά και για να μην τους λείψουν όσα έλειψαν σε εμάς.

zepos είπε...

Αυτά που λέει ο Παντελής αφορούν εσάς τους .. νέους! Δεν ξέρω, δεν θυμάμαι πως!
Πάντως ζω ακόμη!

chaniabee είπε...

Φίλε Θεοδόση !!!! και αν δεν είχαμε στο σπίτι σουλφαμιδα , βάζαμε λιγάκι πάσπαλο δηλαδή σκόνη χώμα και σταματούσε το αίμα!!
Χαρτζιλίκι ???? να το κάνομε τι??? Αφού στο χωριό δεν είχαμε ούτε ψιλικατζίδικα ούτε σουβλατζίδικα!!! Ο μπακάλης είχε ζάχαρη ,φακές και κονσέρβα καλαμάρια!!
Φίλε Μάρκο!!!! Ότι στεριθικα εγώ ή ζήλεψα από τα άλλα παιδιά όταν κατεβηκαμε στην χώρα, δεν θα τα στερηθούν τα παιδιά μου!!!! Τα δικά μου αποθημενα θα τα βγάλω πάνω τους!!! Πριν μια εβδομάδα αγόρασα μια δερμάτινη μπάλα από το σούπερ μάρκετ, όταν την πήγα στο σπίτι η γυναίκα μου με ρώτησε για ποιον την πήρα αφού έχομε κόρες!!!!! Ναι αλλά εγώ ποτέ δεν είχα δερμάτινη μπάλα!!!!!
Φίλε ζεπο!!! Όλοι θα ζήσομε !! και εμείς και τα παιδιά μας!!! Το καλάθι, η κάθε γενιά ,το κρεμάει μέχρι εκεί που φτάνει!!! Και πάμε λέγοντας!!

μελονικος είπε...

Νέοι, είστε όλοι νέοι.
Ήταν και βάρβαρα χρόνια εκείνα. και όχι που έξι μήνες δε φορούσαμε παπούτσια.

beelovers είπε...

εμεις εκει στην λάρισα μάθαμε μπάνιο στον Πηνειο .Τι ξύλο που έφαγα απο τον συχορεμένο τον πατέρα μου γι΄αυτο . ωραία χρόνια

İlhami Uyar είπε...

Dear my friend,ı congurulatıons for you,I read pleasurly your writing.Who is this matter writers?
We wait novel and technicial beekeping matter,best regards and wish hear fine healty news.

manos είπε...

Eτσι ειναι φιλε μου ,πολλες φορες εχω πεθυμισει τα παιδικα μου χρονια!!!!!

xytos είπε...

χαχα,λεβέντες!!όλοι νεαροί εδώ μέσα,αλλά τι να πω και εγώ που δεν μεγάλωσα ποτέ και με παιδεύουν τα παιδιά μου.

Carl Sagan είπε...

...και οι τηλεοράσεις ήταν ογκώδεις και ασπρόμαυρες, και έπρεπε να σηκωθείς από τη θέση σου για να αλλάξεις κανάλι (δηλαδή από την ΕΡΤ στην ΥΕΝΕΔ και τούμπαλιν). Και όταν πατούσες το κουμπί να κλείσει η εικόνα συμπιεζόταν σε μια οριζόντια γραμμή, η οποία στη συνέχεια συμπιεζόταν σε μια φωτεινή τελεία στο κέντρο, η οποία στη συνέχεια εξασθένιζε μέχρι να εξαφανιστεί.

Τριήμερο μελισσοκομικό εκπαιδευτικό σεμινάριο!

Ο ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ με συνεργασία με τον Μελισσοκομικό Σύλλογο Νομού Χανίων " Η ΜΕΛΙΣΣΑ" διοργανώνει τριήμερο μελισσοκομικό εκπαιδευτι...