Ο θεός να έχει καλά την ξινήδα ! το μόνο λουλούδι ( μελισσοκομικό) που είναι ανοικτό αυτήν την εποχή είναι η ξινήδα ή ξινήθρα στα μέρη μας.
Οι μελισσουλες μας οργιάζουν πάνω στα ανθάκια ψάχνοντας οι καημένες απελπισμένες μετά από τόσο καιρό παγωνιάς και βροχής, λίγη γύρη να τραφουνε σωστά, με φυσικά προϊόντα , αφού σιχαθήκαν την «κονσέρβα» τόσους μήνες! να μου πεις, αν δεν ήταν και οι βανίλιες και τα ζαχαροζιμαρα να μας υποστηρίζουν κατά κάποιο τρόπο τον χειμώνα, μετά την ανηλεή λεηλασία που τους κάνουμε στον τρύγο, τα κορίτσια μας θα είχαν πάει να συναντήσουν το δημιουργό μια ώρα αρχύτερα!
Δεν θέλω να γίνω Κασσάνδρα αλλά από ότι ακούγετε με την cerana δεν θα τα πάμε καλά φέτος!! Μάλλον θα είναι δυσοίωνα τα πραματα. Ανυπομονώ να ξεκινήσω το σιρόπι για να προσθέσω και λίγη θυμολη, μήπως και καταστρέψω αυτά τα τέρατα που έχουν αποικίσει στην κοιλίτσα των αστεριών μου!
Κάποια πράγματα δεν είναι σωστό να επαναλαμβάνονται αλλά θεωρώ σωστό να ξαναπώ αυτό που έχω ζήσει εγώ προσωπικά και ίσως να συσχετίζετε και με τις μελισσουλες μας. Όταν ήμασταν μικροί…….( πριν 40 χρόνια!!) και μας πονούσε οι κοιλιά μας η μάνα μου μας έδινε το λεγόμενο βραστάρι, δηλαδή τσαγάκι του βουνού για ορισμένους, με βότανα αποξηραμένα που είχαμε μαζέψει από την φύση( σταματόχορτο ή δίκταμο, φασκομηλιά, μαλοτήρα, κομπόχορτο και αρκετά άλλα) αγνά και ασήμαντα χορταράκια που τώρα τα υποτιμούμε και τα σνομπάρουμε! Και ο πόνος έφευγε και σπάνια ξαναγύριζε!
Κάθε άνοιξη λοιπόν μέσα στο σιρόπι που φτιάζω και ποτίζω τα μικρά μου προσθέτω πάντα και «βρασταράκι για τον πονόκοιλο». Βέβαια φέτος θα είναι κρίσιμη η άνοιξη γιατί δεν ξέρουμε πώς θα δουλέψει η cerana , για αυτό θα προσθέσω και λίγη θυμολη μήπως και καταφέρω τίποτα καλύτερο!
